నిను చూసే నా కళ్ళు అలిసిపోవు ఎందుకో
నీతో జతకలిపిన నా అడుగులు తడబడవు ఎందుకనో
నిను చూడగనే పెదవులు విచ్చుకొనును ఏలనో
నీ ఎడబాటు గ్రహపాటులా అనిపించును ఎంతగనో
నిముషమైన గడవదే నివు లేని క్షణము
నిలిచినట్లే ఉండదే నీతో గడిపే సమయము
నీవుంటే వెలుగు లేకుంటే దిగులు
నీ మాటే నవ్వుల నయగారపు హొయలు లేకుంటే కరిమబ్బులా మౌనం వీడని ఛాయలు
నీ చేతిలో నా చేయి విడదీయని బంధమోయి
నా ముంగురులలో నాట్యమాడే నీచేతివేళ్ల కదలికలు నన్ను అదో లోకంలోకి తీసుకెళ్ళి జోకొట్టే ఊయలలు
నీ ప్రేమలో నే మైనంలా కరిగిపోనా
నీ జీవితంలో తారకలా వెలిగిపోనా తామరలా తేలిపోనా నీ గుండెలో గువ్వలా నే ఒదిగిపోనా
కోరివచ్చానని అలుసుగా నను తీసుకోవుగా మబ్బుల మాటున చంద్రుడిలా పక్కకు నువు తప్పుకోవుగా
వెన్నెల లేని కలువకు వేకువే లేదన్నటుల శ్రీధరుడే లేకుంటే రాధకు మనుగడే లేదుగా
మంజుల సూర్య, హైదరాబాద్
1 comment
భావకవిత్వం అద్భుతంగా ఉంది.