సక్రమమైన ఈ లాక్ డౌన్ లో
కూడా ఏమిటిది
రోడ్లు ఈనినట్టు ఎక్కడ చూసినా జనం…!
బారులు బారులు గా
పాదచారులుగా
ఇసుక వేస్తే రాలనంతగా జనం..!
ఊరు ఊపిరై
ఊపిరి నడకై
నడకే గమ్య మై
గమ్యం ఆశల వెలుగై
ఆశ కొడిగట్టని దీపమై
పయనం.. పయనం!
ఓ మహా ప్రస్థాన మై పయనం!
ఎండవేడిమి పండు వెన్నెల గా భ్రమిస్తూ
కంకర రోడ్లు కన్నెర్ర జేసిన
కాలి బొబ్బల్ని లెక్కచేయక
కాలే కడుపుల్ని గుక్కెడు నీళ్లతో తడుపుతూ
నెత్తిన మూటైన
బెత్తెడు సంసారం తో
చంకన పసిబిడ్డ తో
భవిష్యత్తు అంతా
ప్రతి అడుగులో ప్రతిబింబిస్తూ
చిటికెన వే లై నడుస్తున్న
చిట్టి పాదాల చిన్న తల్లి తో
రాత్రనక పగలనక
పయనం.. పయనం!
ఓ మహా ప్రస్థాన మై పయనం!
కూడ దీసుకొని వేసే ప్రతి అడుగు లో
బతుకు బరువును దింపుకుంటూ
భరోసా గా కదిలే పాదాలు
జీవన వేదాలై
సజల నయనాలు
ప్రాణ దీపాలై
పయనం.. పయనం!
ఓ మహా ప్రస్థాన మై పయనం!
కన్నతల్లి వంటి ఉన్న ఊరును
కంటితో చూసేదాకా
అయినవాళ్ళందరి కడుపులో
తల పెట్టి దుఃఖ భారం దింపుకునేదాకా
ఆత్మీయ ఆలింగనం చేసుకునే దాకా
పుట్టి పెరిగిన నేలను
తనివి తీరా ముద్దాడే దాకా
నా దేశం ఇలా పయనిస్తూ నే ఉంటుంది
అలుపెరుగని పాద మై
ఓ మహా ప్రస్థాన మై…!
– డా. వాణీ దేవులపల్లి, వరంగల్
