గుక్కెడు పాల కోసం
తన రొమ్ములు నిండ
గంపెడు రాళ్ళు నెత్తి కెత్తి
చీర పొత్తిళ్ళ ఊయల కట్టి
ఒడిలోని వెచ్చదనాన్ని
జారనీయక వీపున చుట్టి
ఎర్రటెండ దెబ్బ కాయ
చెమటల తడిసిన చల్లని
చీర కొంగు నీడన దాచి
అడుగుల ఊపుల ఊయలలో
తొణకక బెణకక ఊగుతూ
మెత్తని నడుముకు వత్తిగిలి
అమ్మ లాలిపాట జోలతో
బోసి నవ్వుల పాపాయిని
గన్న కనుల జారదా చుక్క….
“అమ్ముంటే చాలంటూ…..”
రాజశ్రీ రెడ్డి మోర్తల
