వర్షం

సూరీడును దాచేస్తూ

ఉదయానికి ఒక మబ్బుతెర వేస్తావు

దోసిలిలో గుప్పెడు అనుభూతులను

దాచి పోతావు
ఆత్మీయoగా వస్తావు మరి

తిష్ట వేసుకొని కూర్చోవద్దంటాను

కరిగి కరిగి నీవు ప్రవహిస్తుంటే

ఇష్టంగా చూస్తూ ఉంటాను

రహస్యంగా రాత్రి నీవొస్తే

నింగి కబురు తెచ్చావనుకుంటాను

ఇదో చూడూ

నీవు

వెక్కివెక్కి రోదించినా

మా నగరంలో  నీకు చోటు లేదు

నా మది మాత్రమే నీకు గదిలా ఇవ్వగలను

స్వార్థం  మేడలరూపంలో విస్తరిoచి

నిన్ను ఆహ్వానించే తరులన్నీ

అదృశ్యం అయ్యాయి ఇక్కడ

నాలుగు చుక్కలు అత్తరులా నీవు చల్లినా

వీధి వీధిలన్నీ నదులవుతాయి

నీళ్ళ కోసం తిప్పలు పడ్డ మేమే

నానా మాటలతో నిన్ను

ఆడిపోసుకుంటాము

పాడు వర్షమని

వింటావా

అడవి మాత్రమే కాదు

పుడమిలా నేనూ నిన్ను

ప్రేమిస్తాను

అన్నం పండించే

రైతులా నిన్ను పూజిస్తాను

గగనపు గిరుల నుండి

రవ్వజల్లుల వంశీరవంలో

నవమౌక్తికముల శీకరములలో

రాధ నై చినుకుఅందెలతో

నర్తిస్తాను

నీవంటే నాకు ప్రాణం మరి..

వింటున్నావు కదూ

సంధ్యారాణి ఎరబాటి, డెట్రాయిట్, మిచ్చిగాన్