ఆసిఫా ,దిశ ,నిర్భయ ..నాకు పేర్లనేకం
నెలల నుంచి నిర్యాణం దాకా నాపై ప్రేమెందరికో…
బువ్వపెట్టి బుగ్గగిల్లి జోలపాడి ఎత్తుకు తిప్పేదొక స్వర్గం..
ఎంతకాలం ఉంటుందో ఎవరూ చెప్పలేరు
ఏ నిమిషం ఏ రక్కసి పొదలమాటు
పొంచి ఉండి కాటేస్తుందో…
ఎవరు నోరునొక్కి గుంపులుగా చేరి
గద్దలుగా పీక్కుతింటారో…
ఎక్కడ పెట్రోల్ తో సగం కాలిన దేహం అగుపడుతుందో…
ఏ సునామీ ఒక్క వేటుతో మీదపడుతుందో…
రెక్కలు విచ్చుకున్న రాక్షసానందం
గుచ్చి గుచ్చి ప్రతిరోజు దాడి చేస్తుందో…
చచ్చిన శవాల్నిసైతం దాచిదాచి రుచి చూస్తుందో…
పద్ధతి ఏదైతేనేం యుద్ధం మాకు కొత్తకాదు
వివక్షలకు అలవాటు పడిన ప్రాణాలే…
వెట్టిచాకిరి, వరకట్నం, ఆరళ్ళకు ఆహుతులే..
జుట్టు ఈడ్చి గొడ్డులా బాదినా భరించిన దేహాలే…
గృహహింసతో బంధించినా బాధలు పడ్డాము
అనుమానం , ఈర్ష్య , అసూయలు తట్టుకున్నాము…
చదివి, పని చేసి, నిలదొక్కుకోవాలని
అడుగడుగునా అవమానాలు సహించాము …
అడుగుముందుకేసాం
వ్యక్తిత్వం, విశ్వాసం, ఆత్మస్థైర్యం వదలని మొండిఘటాలం
మా సహనానికి పరీక్షలు నిరంతరం
కులమత విద్వేషాలకు మేం బలిపశువులం
వ్యక్తిగత విలాసాలకు వెకిలిచేష్టలకు ఆటబొమ్మలం…
ఎన్ని దాడులు చేస్తారో చేసుకోండి
ఎంతగా వేధిస్తారో వేధించండి
మమ్మల్ని ఆడించామన్న ఆనందపు అహం మీది..
బలహీనతల బానిసత్వపు పిరికితనమూ మీదే…
రక్తసిక్త దేహాలతోనూ చెదరని చిరునవ్వు మాది…
పీల్చి పిప్పిచేసినా తరగని ఆత్మవిశ్వాసం మాది…
ఆకాశంలో మేము సగమో పావో తెలియదు
అవనిపై మహిళలను అవమానించిన కొద్దీ
మరింతగా ముందుకు దూసుకుపోతుంటాం..
సమగ్ర మహిళా వికాసంతో ప్రగతిపథంలో పయనిస్తాం…
మొక్కవోని ధైర్యంతో మేముగానిలుచుంటాం
అంతిమ విజయంకోసం
యుద్ధం కొనసాగిస్తూనే ఉంటాం ..
డా.సమ్మెట విజయ
