ఎడారి దాహపు చల్లదనమై
తేనీటి అవసరపు వేడిదనమై
అన్నానికి ముందు ఆకలి రూపై
తిన్నాక తృప్తి భావమై
నిదురకు సరితూగు మధుర గీతమై
కలల్లో పలకరించిన పల్లవులై
వాక్యం వెనుదిరగనివ్వని అద్భుతం
వాక్యం ముందుకు నడిపించే ఉజ్వల తేజం
స్వేచ్ఛానుభవసారపు ప్రశ్నల బిందువులు
గుండెగోడకు వేళాడేసినప్పుడల్లా
వాక్యం ఓ గురువు
బ్రతుకుభారపు బాధల దృశ్యాలకు
అమ్మానాన్నల ఆప్యాయతనే
వాక్యాన్ని అనుదినపు ఆటల సందళ్ల లో చూసినప్పుడల్లా
చిలిపితనపు తోబుట్టువవుతుంది
భవితకోసం భరోసాకోసం
పనిభారపు క్షణమైనపుడు
వాక్యం కొత్త వెలుగును వెంటేసుకొస్తుంది
మనదైన సోమరితనపు యుగమైనప్పుడు
వాక్యం గమనానికి గమ్యానికి వారధవుతుంది
భావదారద్ర్యపు వేగానికి కొట్టుమిట్టాడినప్పుడల్లా
హృదయ తంత్రులు మీటే పదనాదమవుతుంది
వాక్యం నిలువెత్తు భుజానికి పాటల సంచీగ ప్రత్యక్ష మైనప్పుడు
మూర్త అమూర్త సయోధ్యల్లో
చరణ చరణాల యోగమవుతుంది
ఈ రోజు పాటకు ప్రాణమైన మాట మూగబోయింది
వాక్యాన్ని జంటచేసుకుని
కవిత్వాన్ని ప్రేమించే వారందరినీ విడిచి పోయింది
చిన్నబోయిన వెండితెర పాటల మూట లేదని
తల్లిదూరమైన పిల్లల్లా
ఇక ఎవరిని నిగ్గదీసి అడగాలో తెలియని వాళ్ళయ్యారు
వెంటాడే వాక్యాలకోసం
సరివెన్నెలు సిరివెన్నెలలు లేని చకోరాలయ్యారు
– డా॥ కొండపల్లి నీహారిణి
