నటశేఖర కృష్ణ గురించి సినిమా రంగంలో ఎంతో గొప్పగా చెప్పుకుంటారు. ఆయనను చాలా సార్లు చూసినా, మాట్లాడటం కుదరలేదు. ఆయన రోజూ పద్మాలయ స్టూడియోకి వచ్చి కూర్చొని వెళ్లేవారు. నేను ఇంకొక పాత్రికేయ మిత్రుడుతో కలిసి ఒకసారి పద్మాలయ స్టూడియోకు మధ్యాహ్నం 12:30 సమయంలో వెళ్లాను. అక్కడ కృష్ణ గారు కూర్చొని ఉన్నారు. నన్ను పరిచయం చేసుకుని మాట్లాడుతున్నాను. చాలా చక్కగా, హాయిగా మాట్లాడుతున్నారు.
చాలా విషయాలపై తన వైఖరి చెబుతున్నారు. ఇలా సంభాషణ సాగుతున్న సమయంలో మధ్యాహ్నం ఒంటిగంటయింది. కృష్ణ గారు లేచి లోపలి గదిలోకి వెళ్లారు. నేను, ఇంకొ మిత్రుడు ఆయన రాక కోసం ఎదురు చూస్తూ అక్కడే కూర్చొని మాట్లాడుకుంటున్నాం. ఇంతలో రవి అనే ఒక పాత్రికేయ మిత్రుడు అక్కడికి వచ్చారు. ఏమిటి ఈ సమయంలో, ఇక్కడ? కూర్చున్నారని అడిగారు. కృష్ణ గారు లోపలికి వెళ్లారు, ఆయన రాక కోసం ఎదురు చూస్తున్నాం అని చెప్పా. ఆయన పకాలున నవ్వారు. ఇప్పుడు సమయం ఎంతయిందని అడిగారు. ఒకటిన్నర అన్నాను.
ఆయన ఒంటిగంట వరకే ఇక్కడ కూర్చొని మాట్లాడుతారు. ఆ తర్వాత భోజనానికి వెళ్లి, ఒక్కోసారి వస్తారు. ఒక్కోసారి రారని చెప్పారు. మేము ఒకరి ముఖాలు ఒకరు చూసుకున్నాం. ఈ విషయం నాకు తెలియదే ? అని అంటే, ఇక్కడికి వచ్చే వారందరికీ తెలుసు. ఆయన ఒంటిగంట అయితే అలా లేచి వెళ్ళిపోవడం అలవాటు. కొత్త వారికి మాత్రమే అది అర్థం కాదుని చెప్పడంతో నవ్వాగలేదు. ఇంకో సందర్భంలో మూవీ ఆర్టిస్ట్ అసోసియేషన్ (మా) వార్షికోత్సవానికి వచ్చారు. భోజనం చేసే సమయంలో కలిశారు. ఎంతో హాయిగా మాట్లాడారు. ఆయనతో గడిపింది తక్కువే అయినా, అది మధుర జ్ఞాపకమే.
-ఫయాజ్, సీనియర్ జర్నలిస్ట్, నెల్లూరు. 8886833033.
