కలల దారిలో
అలల ఊహల్లా
వెలుగు బొమ్మలు
అంతరంగ తరంగాలు
కొత్త పాట నెత్తుకున్నప్పుడల్లా
తెలియని అలజడి ఏదో బృంద గానమైపోతున్నది
సల్లాపాలన్నీ విలాప గీతాలు
పెను విషాద చరణాలై
గగనంలో గంభీర ధ్వనులను చేస్తున్నవి
చేతనం జ్వలింప చేసి
కోకిల గానం ప్రవేశింపజేసే
కవి సమయాలు సరిసమానంగా ఉండే
పాటనొక్కటి రాసి పొమ్మంటున్నది
కనబడే కన్నీళ్ళ కన్నా కనిపించని గుండె బరువు
భావవాహినిలో వెన్నెల ఆటలు ఆడుతున్నప్పుడు
ఆకులలో పచ్చ నవ్వులు విరబూసే అడవి అంతా
ఒక యుగాన్ని కొత్తగానే కంటున్నది
నురగలెత్తే వాగులు తెల్ల తెల్లని పలువరసలైనప్పటి
పాత కాలాన్ని తలకు మకుటమై
కపటదారుల పనిపట్ట
హృదయ వీణపై చల్లని రాగం కోసం
పరితపిస్తున్న ది
నూతన వాయిద్యాలు మోగిస్తూ
ఇప్పటి ఓ జ్ఞాపకాల మూటలను ముందరికాళ్ళ బంధాలను చేస్తున్నది
మానవీయ బతుకు నిర్మాణాలలో
నూతన తరాన్ని ఆకాంక్షిస్తున్నది.
ప్రగతిశీల భావాలు జాలువారినట్టు
తొణకని కడలి
రెండవ అలగా ఆదర్శం వెనువెంట రావాలని
నిశ్శబ్ద సౌందర్యంలో నీళ్ళ చప్పుడు విన్నట్టు
ప్రహరీ గోడ మీద దివ్వెలు
తీయని మాటలేవో చెప్పి పొమ్మని అంటున్నా
చెట్టును దాటుకుంటూ గుట్టను దాటుకుంటూ
పట్టపగలే సిరివెన్నెల కురవాలని
ఈ నేల రాలిన పూలు ఈ పాట పాడిన గాలులు
నవజాత శిశువును కంటున్నట్టే ఉన్నది
అవును వెలుగులు విరజిమ్మే నవ్వుతో
ప్రాంగణాలన్నీ విరబూయాలి
క్రొంగొత్త మతాబుల్లో మెరుపులై
రాతి గుండెల పైన చెరగని సంతకమవ్వాలి
డా. కొండపల్లి నీహారిణి
