తెల్లవార వస్తుంది
నిన్నటి కలే మళ్ళీ తరిమినట్లుగా
అదే ఛాయ
ఆ మాయా రాత్రికి నీ తలపే
ఊపిరి పోసింది.
మచ్చిక కాని ఊహల్లో విహరిస్తూ
ఓడిపోయిన దిగుళ్ళను పక్కకు
నెడుతూ..
ఎన్నో క్షణాలు ముని వేళ్ళతో
లెక్కగట్టాను.
నా మనసంతా నీదన్నాను.
నువ్వు నా జాడే తెలీదన్నావు.
ఈ హృదయం ముక్కలుగా
విడిపోయిన క్షణం అది.
నీ తేనియ కలలన్నీ రక్తం చిందిస్తూ
ఊపిరి సలపనీయని రాత్రి అది
ఏకాంతం ఈ దేహపు పంజరం
లోంచి ఎగిరిపోయిన రోజు
చంద్ర బింబం కుంకుమ వర్ణం
పూసుకున్న క్షణం అది
నిన్ను ఆదరించలేక దూరంగా
తరమలేక నిశ్చలంగా నిలబడిపోయి
నేను..
శ్రీశాంతి మెహర్
